Czy do wspinaczki potrzebne jest wsparcie?
Wiele osób wybiera się na wspinaczkę samodzielnie i często kończy się to dość źle. Nigdy nie możemy być pewni co przydarzy się w górach, czy sprzęt nas nie zawiedzie oraz czy nie będziemy potrzebowali pomocy, dlatego na wspinaczkę zawsze warto zabrać ze sobą inną osobę, która będzie nas asekurować i zareaguje, jeśli będziemy w niebezpieczeństwie. Nie warto ryzykować samotnej wyprawy, ponieważ takie przypadki często kończą się w nieprzewidziany sposób. Najważniejsze jest, byśmy odpowiednio dbali o nasze bezpieczeństwo, a do tego konieczna będzie osoba towarzysząca, która będzie nas wspierać i w razie konieczności wkroczy do akcji. Lepiej być dobrze przygotowanym.
O wspinaczce skalnej
W tradycyjnej wspinaczce w górach wspinacze nie konkurują ze sobą bezpośrednio na jednej drodze, lecz gromadzą osiągnięcia, do których zaliczają się, w kolejności ich wartości sportowej:
wytyczenie i pierwsze przejście zupełnie nowej drogi, zwłaszcza w miejscu które było celem nieudanych prób ze strony innych wspinaczy
przechodzenie starych dróg nowymi, trudniejszymi i bardziej zbliżonymi do linii prostej wariantami ? tzw. "prostowanie dróg",
przejście dróg w lepszym od poprzedników stylu (tzw. poprawienie stylu przejścia) ? w tym m.in. "odhaczenie drogi" ? czyli klasyczne przejście drogi pokonywanej niegdyś jedynie techniką hakową,
drugie i trzecie przejście trudnej drogi, wytyczonej i poprowadzonej po raz pierwszy przez kogoś innego
przejście drogi w znacznie krótszym czasie, niż zrobili to poprzednicy ? dotyczy to jednak tylko dróg długich, wymagających wielodniowej lub co najmniej wielogodzinnej wspinaczki.
Każde z tych osiągnięć ma tym większą wartość, im trudniejsza i dłuższa była droga. Ponieważ trudno jest obiektywnie zmierzyć wartość osiągnięć wspinaczkowych mogących być przedmiotem rywalizacji o charakterze sportowym, wielu wspinaczy nie uważa uprawianej przez siebie działalności za sport. O wartości wybitnego osiągnięcia wspinaczkowego świadczy przede wszystkim to, jak niewielu innych wspinaczy byłoby w stanie powtórzyć dany wyczyn.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka_skalna
Wspinaczka, a ryzyko
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko